بسم الله الرحمن الرحیم

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس    نسیم روضه شیراز پیک راهت بس 

دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش    که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس 

وگر کمین بگشاید غمی ز گوشه  دل حریم درگه پیر مغان پناهت بس 

به صدر مصطبه بنشین و ساغر می‌نوش    که این قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس 

زیادتی مطلب کار بر خود آسان کن    صراحی می لعل و بتی چو ماهت بس 

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد    تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس 

هوای مسکن ملوف و عهد یار قدیم    ز ره روان سفرکرده عذرخواهت بس 

به منت دگران خو مکن که در دو جهان    رضای ایزد و انعام پادشاهت بس 

به هیچ ورد دگر نیست حاجت ای حافظ    دعای نیم شب و درس صبحگاهت بس