بسم الله الرحمن الرحیم
وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ
و سستى مکنید و اندوهگین مباشید که شما برترید، اگر مؤمن باشید.  سوره : آل عمران    آیه : 139
این آیه رو آقای بی ریا خواند و کمی هم توضیح داد ، من خیلی به حرفهایش کاری نداشتم ، خیلی هم باحال باحال نمی زد ، اما این آیه خیلی باحال بود ، شاید تا حالا به این آیه فکر نکرده بودم .
ما بسیاری از مشکلاتمون به دلیل خودکم بینی در مقابل دشمنه . اتفاقا یه حس بدی هم حاکم میشه و هیچ کس هم قدم پیش نمیذاره که روحیه بده و همین دلیل میشه که طرف مقابل کل فضا رو به دست میگیره .
اما اگر ما (سستی نکنیم) و (اندوهگین نباشیم)یعنی از نبود فضای مطلوب نگران نباشیم ، یعنی ترس از شکست نداشته باشیم ، ترس از ضایع شدن نداشته باشیم ، شهامت حضور داشته باشیم در عین حالی که کار رو انجام بدیم یعنی (سستی نکنیم) ، با توجه به (برتری) ای که داریم حتما پیشرفت میکنیم . همه ی اینها(یه شرط داره و آن هم ایمانه) ، ایمان هم یعنی باید و نباید داشتن ، یعنی تقوا و مهمترین معنی اش قبول داشتن غیب و این که آهای : الشاهد هو الحاکم ، یعنی اینی که الان داره می بینه همون حاکمیه که فردا میخواد محاکمه کنه .
یه بار دیگه بنویسم آیه رو آخه خیلی باحاله :
وَلاَ تَهِنُوا (سستی نکنید)
 وَلاَ تَحْزَنُوا (اندوهگین نباشید)
وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ (شما برترید)
 إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ (اگر مومنید)