بسم الله الرحمن الرحیم
قم
ورودی شهر قم ، تواضع شهر را به تو گوشزد می کند ، از همان جاده ای که کنار آن سوهان فروشها ارتزاق میکنند شهر به استقبالت می آید و تو را در آغوش میگیرد ، اصلا احساس غریبی نمیکنی.تو هم میروی در چاله دایره گونه قم ، و به حلقه ی معنویت که نگین آن حضرت معصومه سلام الله علیهاست وارد میشوی.
اصفهان
اما ورودی اصفهان ، آن بزگراهی که شهر را احاطه نموده تکنولوژی را به تو یاد آوری میکند . از همان جا از تو دعوت میکند بروی و چهار باغ و سی و سه پل و میدان امام و پل خواجو را ببینی و لذت ببری . اما سنگین است ، با وقار و به خودش می بالد ، سینه جلو می اندازد و برای یک بازدید موقت ، یادت نرود موقت! از تو دعوت میکند .
شیراز
و اما شیراز ، دروازه قرآنش گوشه ای کز کرده است ، در عوض آرامگاه خواجوی کرمانی که نه! کوهی که آرامگاه در دل آن واقع شده با زرق و برقهای فراوانش تو را به عیش و نوش دعوت میکند ، اصلا نمیگذارد به دروازه قرآن نگاه کنی ، سرت را که برگردانی پارک کوهپایه تو را به آغوش لذت گرایی و رفاه طلبی می خواند و آن طرف تر اصلا از میدان طاووس اثری باقی نمانده است .
