یا غریب مدینه ، یا حسن مجتبی (ع)

• امروز به غربت حسن (ع) اندیشیدم ، چه سخت است در خانه خود غریب باشی!
  همسرت که محرمترین محرمان است به تو نامحرم شود؟!!!
  قربان غربت و مظلومیت ات یا حسن مجتبی(ع)
• امشب خبر رد صلاحیت بعضی از کاندیداهای لامرد را در تراکمه دات کام خواندم. البته رد صلاحیت که چه عرض کنم ، نداشتن بعضی شرایط یعنی احراز شرایط کاندیداتوری.
  همچنین شنیدم جمع محرز نشده ها راهی تهران شده اند برای محرز کردن.
  بعضی ها را هم دیدم از میدان به در رفتن رقیبان خوشحال بودند و این شادی را به هیچ عنوان پنهان نمی کردند.
  چرا؟ به راستی چرا؟ نکند به خاطر این باشد که فردا به خاطر آشنایی با آن کاندیدای نماینده شده فرزندمان ضمانت شغلی بیابد ، وامی بدون دردسر گیرمان بیاید ، به کاری مشغول شویم ، یا به سمتی بالاتر دست بیابیم ، نکند!!! پس مصالح مسلمین چه؟ یعنی این می شود مسلمانی ؟ آیا تکفیر برادر دیگری که به هر دلیل کاندیدا شده عین مسلمانی است؟
  هر چند انتقاد و روشنگری در خصوص کسی که قرار است تصمیم گیر و قانونگذار مملکت مسلمین شود جای خود را دارد ، اما اندیشیدن به نیتمان هم مهم است.
  این آقای اسدپور هم افاضاتی فرموده که جای تامل دارد و مجریان را متذکر میشود:متر ولایت پذیری به دست کسانی افتاده که آنچنان تنگ نظرند که روحانی و جانباز و فرزند شهید هم در این متر ولایتمدار نیستند. واقعن باید به این متر شک کرد!(پیامی ذیل اینجا+)
• امروز دقایقی به تعزیه سبخی هم رفتم و از دور پسر دائی ها را در حال خواندن تعزیه دیدم. فرصت نشد بیشتر بمانم.
  تعزیه شهادت حضرت رقیه بود و وقتی به اهلبیت (ع) در اسارت اندیشیدم چه دردناک بود.
• دلم گرفته ، احساس غربت میکنم ، کاش خانه ی خودمان بودم.
  یا انیس من لا انیس له.

دست کم نگیریم!

• امروز را بیشتر به بطالت گذراندم.روز خوبی نبود.
• پیش از این ها فکر میکردم تعزیه خواندن و شبیه کار ساده ای است و به آنهایی که به این کار مشغولند دید خوبی نداشتم.
  اما امروز که علی داشت نقش حضرت عباس(ع) در تعزیه امام حسن(ع) را تمرین میکرد و من هم به شوخی جوابهایی را که دیگران در تعزیه میخواستند به او بگویند می خواندم ، فهمیدم کار ساده ای نیست حنجره ی آبادی می خواهد و صدای خوبی که ما از هردو بی بهره ایم.
  خلاصه این که دست کم گرفتن کار دیگران اصلا خوب نبود و خدا را شکر که ما این را فهمیدیم .
  برکتی هم دارد این تعزیه خوانی ها ، بالاخره خودش بهانه ای است برای اتصال به اهل بیت(ع).
• صوتهای فرهنگ رسانه را که دکتر یامین پور و دکتر سیدمجید امامی و تنی چند از اساتید دانشگاه و ارتباطات درس داده اند دارد کم کم آماده می شود.
• روایت را هم آرزومندیم دوباره فعال شود مثل قبل ها ، البته کار مشکل شده با این رقبا و دوران تک بودن و ترک تازی گذشت.
• دلم برای روضه لک زده بود ، اگر چند دقیقه روضه های محمود کریمی را هم امشب در ماشین گوش نداده بودم ، نمی دانم چه به سرم می آمد. خدا توفیقمان بدهد بنشینیم پای روضه ها و تلاش کنی چشممان نم بردارد. ما که مال اشک ریختن نیستیم.

نماز جمعه وراوی

دیشب راه افتادیم ، صبح قبل از نماز رسیدیم وراوی.
دارالمیزان داشت خسته کننده می شد که صوتهای روی فلش رسید به صوت دهه اول محرم حاج محمود کریمی. دگرگونمان کرد ، عجب شعرهایی !!! به به .
امروز رفتم نماز جمعه وراوی ، حاج آقا بحرینی گرجه خطیب قابلی نبود اما آدم باصفایی بود.
استفاده معنوی اش را بردیم.
هیجان انگیز است وقتی بشنوی مرتضی میشود داماد امام جمعه وراوی .
به عبارتی امام جمعه محل مرحوم پدر خانم ما می شود پدرخانم مرتضی یکی از بهترین دوستان ما.

• امروز مشکلات نخلستان رو برطرف کردم و خبرنامه را روی آن نصب کردم .
• چند صفحه ای هم کتاب : نوشتم تا بماند خواندم.
• پمپ آب را هم برای مادرزن راه انداختیم و برایش کلید برق گذاشتیم که هر وقت نخواست خاموشش کند که سر وصدا آزارش ندهد.
• چند تیم هم با حسن و علی فیفا 11 بازی کردم.
• الان هم که روزنوشت می زنم.

نوسان ارز ، خوشحال ها ، ناراحت ها!

امروز خیلی کار داشتیم ، کارمان به بازار خورد ، قماشهای مختلف اش.
عده ای حریصانه حتی فروش را نگه داشته بودند و می خواستند بالاتر برود و بفروشند.
مثلااین طور که فهمیدم یارو هاردی که صد هزار تومن بود را الان حدود سیصد هزارتومان می فروخت.
خلاصه: آنهایی که سود می بردند خوشحال بودند از این نوسان.
آنهایی که سود نمی بردند، ناراحت بودند ، ته دلش را که چک میکردی می دیدی ناراحت است از این که او سود نکرده ، نه از ضرر مشتری.

چه خوب نوشت ، تا بماند

یکی دو سال پیش بود گمانم ، حبیب احمدزاده در برنامه ای در ماه مبارک رمضان سه کتاب را پیشنهاد کرد که حتما بخوانیم .

کوچه نقاشها
شیلان
نوشتم تا بماند (یادداشت های روزانه آیت الله جمی)

این روزها گفتم بودم بچه ها اگر دارند امانت بدهند اگر ندارند هم پیدا کنند بخرم.
بالاخره یکی از این کتابها دیشب به دستم رسید .

عجب کتابی است .
این کتاب به اهتمام محسن کاظمی تنظیم شده است.( خدا بر توفیقاتش بیفزاید)
او در مقدمه می نویسد: دقیقا آخرین روز اردیبهشت86 بود که آقای مرتضی سرهنگی(رئیس دفتر ادبیات و هنر مقاومت) دست نوشته هایی را در مقابلم گذاشت و گفت این یادداشتهای روزانه امام جمعه سابق آبادان ، آیت الله جمی است ، می خواهم شما آن را مدون کنید. به دلیل تراکم کاری و مشغول بودن به طرحی پژوهشی ، از پذیرش کار جدید اکراه داشتم ؛ اما مقدمتا قبول کردم و یک هفته برای گفتن جواب نهایی مهلت خواستم. در این پندار بودم که در این فرصت ، دلایل (بهانه های) لازم و منطقی (!) برای زدن رگ و پی آن بجویم و بدین ترتیب از زیر بار این کار شانه خالی کنم.
مطالعه ده صفحه از این دفتر را تمام نکرده بودم که نسبت به فکر و پندار اولیه خود شرمگین شدم ؛ چرا که این یادداشتها در روزهایی فراهم آمده بود که من و امثال من آرامش و سلامت این روزها را مدیون پایمردیها و جان فشانیهایی هستیم که در آن شرایط و روزهای خطر شکل گرفت...

اربعین

غم
ناله
و اشک
وآستینی که گذشت.
اهل حرم
و شب غمینی که گذشت.
گیسوی سه ساله ...
دامنی سوخته و ...
چه تلخ گذشت
اربعینی که گذشت.
منبع

تحریم

یارب نظر تو برنگردد
برگشتن روزگار سهل است

زندگی ctrl+z دارد ، ندارد ؟! هیچکدام؟!!!

جایی خواندم زندگی ctrl+z ندارد.
اصطلاحات دیگر را هم می توان نسبت به زندگی سنجید!
مثلا آپدیت ، ریفرش ، ریستور ، عوض کردن سیستم عامل و ...
اینها به کنار!
فقط می دانم : خدا قدرت همه کاری را دارد.

انتخابات نهم !

به نظر من انقلاب به شدت جریان دارد ، انتخابات مجلس بازی ای بیش نیست ، خیلی جو نگیردمان!
آرام بخوانید: این ها کف روی آب است.
از من نشنیده بگیرید،خواهشا!

آدمهای ویترینی!

بعضی آدمها فقط به درد پشت ویترین میخورند!
من به این نتیجه رسیده ام که همه چیز دست خودت است ، خواهش می کنم مرا از این آدمها قرار مده !